การเล่าเรื่องอธิบายการเมืองโลกตั้งแต่สเปนถึงสหรัฐอเมริกาอย่างไร

โดนัลด์ ทรัมป์ เหมือนผู้นำขบวนการ Podemos ของสเปน ศาสตราจารย์มหาวิทยาลัยปีกซ้ายผมยาวที่ชื่อPablo Iglesiasอย่างไรการเปรียบเทียบทรัมป์กับอดีตนายกรัฐมนตรีอิตาลี ซิลวิโอ แบร์ลุสโค นี ค่อนข้างเป็นอีกเรื่องหนึ่ง นอกเหนือจากภาษาและบ้านเกิดแล้ว ทรัมป์ยังเป็นชาวอเมริกัน แบร์ลุสโคนี ซึ่งเป็นทั้งคนนอกทางการเมืองและนักธุรกิจที่ขึ้นสู่อำนาจสูงสุดความขัดแย้งคือแม้ว่าทรัมป์และอิเกลเซียสจะเป็นขั้วตรงข้ามทางอุดมการณ์ และแน่นอนว่าทรัมป์พูดและทำในสิ่งที่อิเกลเซียสไม่เคยคิดด้วยซ้ำ ผู้นำ

ทั้งสองต่างใช้กลวิธีในการเล่าเรื่องแบบเดียวกันเพื่อไปสู่จุดที่พวกเขา

อยู่นั่นคือการเล่าเรื่องทางการเมืองกุญแจสำคัญอยู่ที่กลยุทธ์การสื่อสารของพวกเขาและผู้รับสารที่ต้องการ: มวลชนที่สิ้นหวังทั้งสองฝั่งของมหาสมุทรแอตแลนติก ตั้งแต่ ” ชนชั้นแรงงานผิวขาว ” ในสหรัฐฯ ไปจนถึง “ผู้ไม่พอใจ” ของสเปน(ผู้ไม่พอใจ)

นี่คือวิธีการทำงาน : ยิ่งผู้คนสิ้นหวังและเบื่อหน่ายกับการได้ยินคำสัญญาเดิมๆ ที่ไม่ได้ผล และยิ่งพวกเขาคิดว่าลูกของพวกเขาอาจจะจบลงอย่างเลวร้ายกว่าที่เป็นอยู่มากเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งมีใจโอนเอียงที่จะฟังมากขึ้นเท่านั้น เชื่อสิ และลงคะแนนให้กับผู้สมัครที่เสนอให้ทำสิ่งที่แตกต่างภายใต้ขอบเขตของระบบการเมือง

Pablo Iglesias แห่งขบวนการ Podemos ปีกซ้ายประชานิยมของสเปน อันเดรีย โคมาส/รอยเตอร์

พวกเขารู้สึกสะเทือนใจ บางสิ่งบางอย่าง – เรื่องเล่า นิทาน – อารมณ์มากกว่าเหตุผลทำให้หัวใจของพวกเขาเต้นเร็วขึ้น เพราะไม่ว่าเราจะชอบหรือไม่ อารมณ์ก็อยู่ในสมองส่วนเดียวกับที่เรา ประมวลผลข้อมูล ทางการเมือง

นั่นคือสิ่งที่เกี่ยวกับการเล่าเรื่องทางการเมือง ทั้งชาวสเปนหัวก้าวหน้าและพรรครีพับลิกันนอกรีตต่างใช้กลยุทธ์นี้เพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ยอดเยี่ยม แต่ละคนมีวิธีการของตนเอง เช่นเดียวกับประธานาธิบดีละตินอเมริกาในทศวรรษที่ผ่านมา หลายคนเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการเล่าเรื่อง

Hugo Chávez ของเวเนซุเอลาเป็นคดีที่ทรงพลังโดยนำเรื่องเล่า

ของเขาซึ่งอิงจากขบวนการปลดปล่อยละตินอเมริกาของ Simon Bolivar ไปจนถึงการเปลี่ยนชื่อประเทศของเขาเป็นสาธารณรัฐโบลิวาเรียแห่งเวเนซุเอลา Kirchners ในอาร์เจนตินาและ Evo Morales ในโบลิเวียก็เชี่ยวชาญในงานศิลปะเช่นกัน

พวกเขาทั้งหมดได้แสดงพลังของการเล่าเรื่องในการเกลี้ยกล่อมผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่ไม่แยแส ต่อไปนี้คือคุณสมบัติหลัก 9 ประการของการเล่าเรื่องที่ทรงพลัง

ลักษณะ 9 ประการของเรื่องเล่าทางการเมือง

เป็นเรื่องของอำนาจที่ “คนดี” ตกเป็นเหยื่อของ “คนเลว” คำปราศรัยเข้ารับตำแหน่งเมื่อเร็วๆ นี้ของทรัมป์แสดงให้เห็นความสัมพันธ์ที่เป็นปรปักษ์กันมากมาย เป็นการใส่ร้าย “วอชิงตัน” กับประชาชน; นักการเมืองชั่วที่ไม่ทำอะไรในขณะที่ “งานออกจากงานและโรงงานปิด” เทียบกับพลเมืองที่ยากจน

พวกเขากล่าวโทษนักการเมืองที่ไร้ความสามารถหรือไร้ศีลธรรมที่ปล่อยให้ผลประโยชน์ที่ร้ายกาจได้รับชัยชนะ – ตัวอย่างเช่น Iglesias ได้ด่าทอสัตว์ประหลาดของ “ลัทธิเผด็จการทางการเงิน” ที่ทำให้ชาวสเปนอับอายขายหน้า – และวางตำแหน่งตัวเองเป็นวีรบุรุษที่จะกอบกู้ความชอบธรรมในอดีต (ด้วยมหากาพย์การต่อสู้แห่งความดีและ ความชั่วร้าย).

พวกเขาใช้ข้อความที่ตรงไปตรงมา เรียบง่าย และกระตุ้นอารมณ์: “ฉันจะสร้างกำแพงและเม็กซิโกจะชดใช้ !”

พวกเขานำเสนอแนวทางแก้ไขซึ่งต้องดูเหมือนเป็นไปได้แม้ว่าจะไม่เป็นเช่นนั้นก็ตาม พวกเขาต้องแสดงให้เห็นว่าอนาคตเป็นไปได้ แคมเปญ “zero Hunger” ของอดีตประธานาธิบดีบราซิล Lula เป็นตัวอย่างที่ดี

พวกเขาพยายามกู้คืนอดีตที่ลึกลับ เชื่อมโยงผู้คนกับรากเหง้าและคุณค่าที่หายไป ที่ไหนและเมื่อไหร่? นั่นไม่สำคัญ ตราบใดที่การเล่าเรื่องฟื้นความฝันของผู้คน: ” ทำให้อเมริกายิ่งใหญ่อีกครั้ง “

พวกเขาสร้างหรือสร้างขึ้นใหม่ ตัวตนที่มีจุดอ้างอิงเพียงอย่างเดียวมักจะเป็นผู้นำที่กำหนดตัวเองว่าเป็นสิ่งที่แตกต่างและใหม่ การเพิ่ม “ism” ต่อท้ายชื่อสนับสนุนแนวคิดนี้: ” El Chavismo “, “Kirchnerism”, “Maoism” ผู้บรรยายเรื่องราวทางการเมืองที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือผู้นำที่มีเสน่ห์ซึ่งสามารถตกเป็นเผด็จการได้อย่างง่ายดาย นี่ไม่ใช่กรณีเสมอไป และ Nelson Mandela จากแอฟริกาใต้ และ Felipe González จากสเปนก็เป็นข้อยกเว้นที่น่าสังเกต

พวกเขารื้อฟื้นตำนานการก่อตั้งด้วยการอ้างถึง ตัวอย่างเช่น บิดาผู้ก่อตั้งของอเมริกา (หรือในกรณีของทรัมป์อับราฮัม ลินคอล์น ) หรือต้นกำเนิดการปฏิวัติในสังคมของพวกเขา (เช่น ในคิวบาและจีน)

พวกเขากำหนดภาษาถิ่นระหว่างเรากับพวกเขา “ศัตรู” อาจเป็นชาวมุสลิมหรือผู้อพยพ(สำหรับทรัมป์)หรือสหภาพยุโรปที่ไม่รู้จักพอ ( สำหรับอิเกลเซียส ) เมื่อเวลาผ่านไปสิ่งนี้มีแนวโน้มที่จะฉีกโครงสร้างทางสังคมออกจากกัน พิจารณากรณีของKirchners ในอาร์เจนตินาที่ทิ้งประเทศที่แตกแยกไว้เบื้องหลัง

พวกเขาใช้การเปรียบเทียบอย่างง่ายและคำอธิบายเชิงเส้น ปาโบล อิเกลเซียสมักพูดว่า “สาธุชน วรรณะอัปมงคล” เพื่อแยกแยะพลเมืองออกจากชนชั้นนำทางการเมืองที่ยึดมั่นในอำนาจในสเปนตลอด 40 ปีที่ผ่านมา

เกมส์ออนไลน์แนะนำ >>> เก้าเกออนไลน์ ได้เงินจริง