Cape Rockjumper ( Chaetops frenatus ) เป็นนกที่พบในภูเขาสูงทางตะวันตกเฉียงใต้ของแอฟริกาใต้เท่านั้น และอาจมีการนับวันเวลาของมัน ในขณะที่ประมาณการประชากรเริ่มต้นอยู่ที่ประมาณ 90,000 ตัว แต่เมื่อไม่นานมานี้ได้เปลี่ยนเป็นระหว่าง 30,000 ถึง 60,000 ตัว ซึ่งอยู่ในรายการใกล้ถูกคุกคามใน IUCN Red List of Threatened Species เหตุผลหนึ่งอาจเป็นเพราะแหล่งที่อยู่อาศัยของนก ฟินโบ สบนภูเขากำลังลดน้อยลงเนื่องจากสภาพอากาศที่ร้อนขึ้น สถานการณ์ด้านสภาพอากาศใน
ว่าที่อยู่อาศัยของ Cape Rockjumper อาจลดลง62% ภายในปี 2085
แต่การวิจัย อย่างต่อเนื่องของเรา ชี้ให้เห็นว่าสาเหตุของการลดลงอาจซับซ้อนกว่านี้ การทำความเข้าใจอย่างถูกต้องอาจมีความสำคัญสำหรับสายพันธุ์อื่น ๆ ในระดับสากลเช่นกัน อาจเป็นไปได้ที่จะชะลอหรือหยุดการลดลงของประชากร
Cape Rockjumpers อาศัยอยู่ในกลุ่มเล็ก ๆ สองถึงห้าตัวเพื่อปกป้องดินแดนขนาดใหญ่ (มากถึง 20 เฮกตาร์) โดยผสมพันธุ์เฉพาะคู่ที่โดดเด่น ทั้งชายและหญิงในคู่ที่โดดเด่นมีหน้าที่เป็นพ่อแม่
นักดูนกให้ความสำคัญกับการพบ Rockjumpers มาก ส่วนหนึ่งเป็นเพราะความท้าทายในการค้นหาพวกเขา แต่ก็เป็นเพราะบุคลิกที่ชัดเจนและการมีปฏิสัมพันธ์ทางสังคมที่สนุกสนาน ความน่าดึงดูดใจของ ตัวผู้ที่มีขนนกที่สว่างกว่าช่วยเพิ่มความมีไหวพริบให้กับพวกเขา
คำเตือนสภาพอากาศ
การวิจัยเบื้องต้นของเราแสดงให้เห็นว่า Rockjumpers ต้องการน้ำพอประมาณเพื่อคลายร้อนในช่วงอากาศร้อน ซึ่งมากกว่านกขับขานทั่วไปที่อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่อบอุ่น แม้ว่าพวกมันจะดูพร้อมรับมือกับคลื่นความร้อนในฤดูร้อนในแหล่งที่อยู่อาศัยบนภูเขาได้ดี แต่พวกมันอาจเสี่ยงต่อการขาดน้ำหากพวกมันไม่สามารถหาอาหารที่มีน้ำเพียงพอ เช่น แมลงหรือน้ำดื่มในช่วงฤดูร้อนที่แห้งแล้งซึ่งยังคงมีอยู่ทั่วภูเขา Cape
แต่สิ่งนี้เพียงอย่างเดียวดูเหมือนจะไม่ใช่สาเหตุหลักที่ทำให้ Rockjumpers ต้องดิ้นรนในโลกที่ร้อนขึ้น เนื่องจากความร้อนจัดยังคงเกิดขึ้นได้ยากบนยอดเขาสูง สภาพอากาศที่ร้อนขึ้นจะต้องส่งผลกระทบต่อชีวิตใน Cape Rockjumper ด้านอื่น ๆ พฤติกรรมการให้อาหารอาจเป็นหนึ่งเดียว สิ่งนี้มีให้เห็นในนกชนิดอื่น อุณหภูมิที่อุ่นขึ้นหมายความว่านกมีประสิทธิภาพน้อยลงในการตอบสนองความต้องการอาหารในแต่ละวัน นำไปสู่การสูญเสียมวลของSouthern Pied Babblers ที่โตเต็มวัยและSouthern Fiscals
สายพันธุ์เหล่านี้อาศัยอยู่ในแหล่งที่อยู่อาศัยที่ร้อนกว่า Rockjumper
การปล้นสะดมเป็นอีกหนึ่ง เป็นที่ทราบกันดีว่านกที่ทำรังบน พื้นดินเช่น Rockjumper เผชิญกับอัตราการโจมตีที่สูงจากผู้ล่าบนพื้นดิน ตัวอย่างเช่น เราตกตะลึงที่พบเพียงตัวเดียวที่รอดชีวิตจากรังทั้งหมด 20 รังในช่วงฤดูผสมพันธุ์ปี 2560 เนื่องจาก Cape Rockjumpers วางไข่สองฟองต่อรัง นี่เป็นอัตราความสำเร็จที่น่าหดหู่ใจ 5% ข้อมูลก่อน หน้า นี้พบว่า Cape Rockjumpers มีค่าระหว่าง 19% ถึง 67% ในการศึกษาสามปี
การปล้นสะดมทำรังมาจากฮันนี่แบดเจอร์ ( Mellivora capensis ) พังพอนเคปเกรย์ ( Galerella pulverulenta ) และครั้งหนึ่งมด แต่ Boomslang ( Dispholidus typus ) ซึ่งเป็นงูพิษที่กินนกซึ่งมีถิ่นกำเนิดในทะเลทรายซาฮาราแอฟริกาเป็นภัยคุกคามที่ใหญ่ที่สุด หากอุณหภูมิอุ่นกว่าปกติในช่วงต้นฤดูผสมพันธุ์ของ Cape Rockjumpers งูอาจออกหากินในช่วงต้นปี และการโจมตีอาจเกิดขึ้นบ่อยขึ้น
อีกปัจจัยหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับการลดลงของประชากรคือ “เกาะลอยฟ้า” ที่ลดน้อยลง เทือกเขาส่วนบุคคลที่มีประชากร Cape Rockjumper ถูกคั่นด้วยหุบเขาKaroo กึ่งทะเลทราย ที่ไม่เอื้ออำนวย ซึ่งมีความยาวถึง 30 กม. หุบเขาเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะกว้างขึ้นเนื่องจากอุณหภูมิที่ร้อนขึ้นซึ่งนำไปสู่ที่อยู่อาศัยของ Fynbos ที่เย็นกว่าซึ่งถอยร่นขึ้นไปตามทางลาดของภูเขา
Cape Rockjumpers สามารถบินร่อนระยะสั้นได้ แต่ดูเหมือนไม่เต็มใจที่จะบินต่อเนื่อง ซึ่งหมายความว่าพวกเขาจะต้อง “กระโดดและข้าม” ข้ามหุบเขาเหล่านี้ ยังไม่ทราบว่า Rockjumpers มีความสามารถในการเดินทางข้ามหุบเขาเหล่านี้หรือไม่ ซึ่งมักจะถูกเปลี่ยนสภาพตามฟาร์มเพื่อค้นหาภูเขาที่สูงขึ้น
การหดตัวลงอย่างต่อเนื่องของแหล่งที่อยู่เย็นที่เหมาะสมสำหรับสัตว์บนเทือกเขาสูงอื่นๆ เช่นปิก้าซึ่งเป็นญาติสนิทของกระต่ายที่อาศัยอยู่ในพื้นที่ภูเขาของอเมริกาเหนือและเอเชีย หมายความว่าจำนวนประชากรไม่สามารถติดต่อกันเพื่อผสมพันธุ์กันได้น้อยลง ประชากรขนาดเล็กมีความเสี่ยงที่จะถูกผสมพันธุ์และสูญ พันธุ์มากขึ้น โดยไม่คำนึงว่าพวกมันจะรับมือโดยตรงกับอุณหภูมิที่ร้อนขึ้น ได้อย่างไร
กลยุทธ์การจัดการสำหรับอนาคต
ผู้จัดการด้านสิ่งแวดล้อมสามารถทำอะไรได้บ้างเกี่ยวกับการลดลงของ Rockjumpers?
แนวทางหลักในการแทรกแซงคือการจัดการไฟและการอนุรักษ์เส้นทางที่เป็นไปได้ที่นกสามารถใช้เพื่อเคลื่อนที่ระหว่างเทือกเขา
สำหรับ Rockjumpers ไฟเป็นสิ่งที่ดีเพราะพวกมันจะเติบโตบนพืชที่เพิ่งถูกเผา ความหนาแน่นสูงสุดของนกในพื้นที่ศึกษาหลัก ของเรา เกิดขึ้นหลังจากเกิดไฟไหม้สามปี
ในขณะที่เจ้าของที่ดินส่วนใหญ่เข้าใจว่า fynbos ต้องการไฟบ่อยครั้งเพื่อรักษาสุขภาพแต่ก็ยังมีบางพื้นที่ที่ไม่อนุญาตให้จุดไฟ
ในระยะยาว อนาคตของ Cape Rockjumpers ขึ้นอยู่กับการทำวิจัยเพิ่มเติม และบูรณาการเข้ากับการตัดสินใจ
